De Trô Maret is zonder twijfel de meest spectaculaire bergrivier van België. Gelegen aan de rand van de Hoge Venen biedt dit woeste gebied een avontuurlijke en zeer gevarieerde wandeling.
Je laat de wagen achter op de parking aan het brugje over de Trô Maret, je steekt de straat over, daalt de berm goed en wel vijf stappen af en meteen ben je in een mooi stukje naaldbos met het bruisende koperkleurige water van de Trô Maret aan je zij. De toon is meteen gezet voor de wandeling, en het goede nieuws is, het wordt enkel beter.
Hopelijk heb je goeie wandelschoenen aan die tegen een stootje kunnen, want de kans is groot dat je in de eerste minuten al enkele stevige stukken modder tegenkomt. Op het einde van het eerste bosje mag je meteen al een zijbeek overspringen. Meestal ligt er een boomstammetje of een houten palet in het water om de voeten toch enigszins droog te houden. Een open plek met een boswachtersweg, een tweede veel kleinere zijbeek, een picknicktafel en het eerste stukje zit erop.
Na de picknicktafel volg je een breed bospad met grind, je volgt voorlopig het bekende wit-rood Grote Routepaden teken, het gele kruisje en het rode rechthoekje. Je stapt nog altijd langs de Trô Maret, hoewel die zich nu soms wat verder van je bevindt, en ook al wat lager. Dit is het makkelijkste stukje van de wandeling. Profiteer ervan! Op het einde van deze brede weg kom je aan een uitzichtpunt; twee prominente bomen staan eenzaam aan de afgrond, één ervan heeft het Grote Routepaden kruis om aan te geven dat de wandeling hier niet loodrecht naar beneden loopt – gelukkig maar want de Trô Maret stroomt hier toch al erg diep onder je!
Nu begint het echt. Kleine smalle paadjes met stenen bezaaid waar je goed moet kijken waar je je voeten zet. Je kan wel dit stukje omzeilen door het brede pad naar links te volgen. De wit-rode streepjes volgen deze makkelijkere weg, maar de avonturier die geen modder vreest, gaat rechtdoor. Het onderhoud van dit pad, en in het bijzonder de houten knuppelpaadjes, hebben ze hier al lang geleden opgegeven. Spektakel gegarandeerd, en de kans is vrij groot dat iemand iets zal mompelen over een survival tocht. Kinderen zullen het fantastisch vinden. Grote kinderen die jong van hart gebleven zijn ook! Gevaarlijk is het niet, en er zijn geen afgronden, enkel wat glibberige stenen of wortels, en vooral veel modder, ook in de zomer. Je krijgt een extra brugje voorgeschoteld. Helemaal terug beneden gekomen is er een brug over de Trô Maret, maar die nemen we niet. We zoeken door het dennenbos met rotsblokken en omgevallen bomen een pad, aangegeven door verfstrepen op bomen. Na een korte klim ben je terug samen met het makkelijkere pad.
Hier is het zicht op de Trô Maret die enkele tientallen meters dieper stroomt spectaculair. Vaak komen groepen op deze plek canyoning doen, om dan in neopreen pakken af te dalen via touwen naar de rivier. Het pad is verzorgd en breed genoeg, maar geef hier kleine kinderen toch even de hand. Je waant je in de Alpen.
Dit hogere pad duikt even later de canyon in. Hier heeft de Trô Maret de meest spectaculaire natuur voor je gereserveerd. Daarstraks liep je in de Alpen, nu loop je door een oerwoud. Een brugje langs de Trô Maret waar het pad even wegvalt, en even verderop zelfs een staalkabel om je aan vast te houden. Geniet ervan, neem je tijd, want even verderop komen we een grote houten brug tegen en verlaten we de Trô Maret richting Ferme Libert.
Een korte stevige klim, we volgen de wit-rode streepjes, opnieuw een staalkabel en een brugje en we komen uit op een breed grindpad met zicht op de vallei van de Warche. Je kiest altijd voor de stijgende hoofdweg. Best wel pittig na al dat afdalen. Boven gekomen kom je aan het hotel restaurant Ferme Libert en daar moet je meteen naar rechts, een zeer steile asfaltweg op, net als je denkt dat het klimmen voorbij is. Een wandelwegwijzer duidt je de richting naar “Moupas” en “Fredericq”.
Altijd rechtdoor en omhoog, langs enkele weides. Op het einde van de klim ter hoogte van een klein kruisbeeldje moet je naar rechts. Een stukje bos dat zo uit film lijkt te komen. Je komt in een meer open gebied. Je volgt het brede bospad rond de heuvel met aan je linkerkant het bos, en je rechterkant het Moûpa veen. Hier moet je opletten, want straks dwars je dit veen via een lang en glibberig houten knuppelpad.
Halverwege de doorsteek van het veen kom je de oude eik “Chêne Fredericq” tegen. Een prima laatste pauzeplek. Nog even rechtdoor en je komt terug aan een wandelwegwijzer. Je volgt de gele kruisje naar rechts. Een makkelijke boswachtersweg brengt je uiteindelijk terug naar de picnicktafel aan het begin van de wandeling. En laatste keer over die zijbeek springen en je bent terug aan je wagen!
De wandeling kan hier gedownload worden in verschillende formaten.
Parking: E42 Verviers – Sankt-Vith, afrit 10. Route de l’Ancienne Douane van Hockai naar Xhoffraix, net voorbij een stevige bocht.
Wandelroute: een aaneenschakeling van plaatselijke avontuurlijke wandelingen op de wandelkaart “Hoge Venen” of “Aan de rand van de Venen”.
Afstand: 8 km en 3 tot 5 uur. Tussen de 540m en 410m hoogte.
Anders: je kan het extra stukje Trô Maret volgen stroomopwaarts, het Fraineu veen dwarsen via een knuppelpad om via Croix de Rondchêne ter verbinden met Moûpa.
Horeca: niets langs de wandelroute maar in Hockai, Mont Rigi en Signal de Botrange zijn er leuke herbergen.
Vind Hiking.be leuk op Facebook en volg ons voor meer wandelsuggesties.
Geef een reactie