Een jaar terug kregen we de Rab Vapour-Rise Lite Alpine Jacket binnen. Een flinterdun jasje uit het begerenswaardige Pertex Equilibrium. Met aan de binnenkant een soort microfleece, wat ze tricot lining heten.

We wisten niet meteen wat we ervan moesten denken. Het zag er mooi uit, en de pasvorm is zoals altijd bij Rab perfect – zeker als je een langer lijf hebt. Maar dat ding was dun! En die tricot lining kon je nog het best vergelijken met wat aan de binnenkanten van jaszakken steekt: een uiterst dun laagje velours achtige stof.

En om het helemaal ingewikkeld te maken gaat het strict genomen om een softshell, wat het is heel sterk ademend, winddicht en waterafstotend maar niet waterdicht. Het stretcht alleen niet zoals we van een geweven softshell gewend zijn. Een vreemd ding, vooral die ultradunne lining was moeilijk in te schatten.

Na een veel te mooie (lees: droge) herfst in 2012 waarin de jas eigenlijk niet in ideale omstandigheden getest kon worden gingen we naar een extreem koude winter waar Buffalo en hun Pertex ons absoluut overtuigd hebben dat het niet waterdicht hoeft te zijn, zolang het maar comfortabel is, en snel droogt. En zo kwamen we in de lente van 2013 aan en kon de Rab Vapour-Rise Lite Alpine Jacket schitteren.

Dankzij de tricot lining kan je de jas gewoon op je bloot vel aandoen, zeker als je in de regen loopt is dit de ideale manier van dragen: je huid droogt sneller dan eender welke basislaag, maar kom, een basislaagje mag wel. Maar hoeft niet. Fijn.

Zo herinneren we nog een aantal testen, want in het begin wisten we moeilijk deze jas te plaatsen, is het een “zomervestje”? Is het een regenjas? Is het een windshirt? Eén ervan was een kwartier lang in een stortbui gaan staan. De broek was kletsnat, de jas was kletsnat – vanbuiten toch – en toen hun onweer overtrok gingen we nat gaan zitten aan tafel, binnen. Om na enige verstrooide minuten te moeten merken dat de jas helemaal droog was. Die was daarstraks toch kletsnat? Een door en door natte broek was stille getuige.

Een ander voorbeeld: een dagje casual stappen in de regen in Brugge. De Vapour-Rise was mee als backup maar bleef in de koffer liggen. Nadat we ’s avonds terug aan de wagen kwamen was zowel de stoere waxed jas als het katoenen hemd eronder volledig doorweekt. Jas uit, en Rab Vapour-Rise bovenop het natte katoenen hemd. Tegen dat we in Brussel waren was het hemd droog. De Rab Vapour-Rise had het hemd letterlijk drooggezogen.

Nu dat snel drogen is eigenlijk grotendeels de verdienste van Pertex Equilibrium. Een stof die naast de capillaire werking van Pertex nog eens een extra vochtafdrijvend vermogen heeft dankzij het gebruik van dikke vezels aan de binnenkant die overgaan naar dunne vezels aan de buitenkant. Een dubbele capillaire werking zeg maar, die het geheel nog eens extra ademend maken, en waardoor de stof werkelijk razendsnel droogt.

Een vriend van ons heeft een Pertex Equilibrium windshirt – dus zonder die micro voering – enkel het nylon shirt dus. Die gebruikt het om zijn kleine kinderen mee in de douche te zetten, een activiteit die nogal voor het nodige gespetter kan zorgen. Ook hij verbaasd er zich telkens over hoe hij het ene moment kletsnat is, en het volgende moment droog.

En zo begon geleidelijk het besef te groeien dat dit best wel een heel speciaal jasje was. En omdat de snit en pasvorm ook al zo voortreffelijk was, en naar goeie Rab gewoonte de allerbeste capuchon met stijve draad, en het pakvolume en gewicht echt minimaal, begonnen we het overal mee te nemen.

De volgende verbazing was eigenlijk hoe warm dat flinterdunne stukje tricot was. Je denkt een koude lente dag, regenachtig, ik trek even die jas aan, maar daar is hij strikt genomen te warm voor! De Vapour-Rise jas is een actieve laag, een laag die je beschermt zolang je beweegt en zorgt voor een optimaal ademend klimaat tijdens je activiteit. Zit je stil dan gaat het dunne laagje niet voldoende zijn, maar zolang je beweegt is dit ding warm! Warm! Om een idee te geven: 15°C is wellicht te warm om enkel deze jas op je bloot vel aan te doen. Een temperatuur van 10°C en minder is dan net heel aangenaam, maar loop je de kans toch nog te zweten zodat je de rits wat moet open zetten. Volgens ons is het ideale bereik iets tussen 0°C en 10°C, inclusief regen en wind, tijdens het stappen. Ga je pakweg rennen of stijg je heel fel met een zware rugzak dan zie ik je onder nul gaan met de Vapour-Rise. Dat laagje van twee keer niets zorgt voor een ongekende warmte… we begrijpen het nog altijd niet.

Nog een voorbeeldje nodig? Zomer 2013. Chamonix. Het regent, de wolken zitten vast in de vallei en we hebben de berg voor ons alleen. Letterlijk. De vriendelijke dame van de stoeltjeslift vraagt op 2500m of we wel in zo’n weer op pad willen gaan. Maar we kennen de omgeving en zijn goed uitgerust. Het is te zeggen: ik heb enkel de Vapour-Rise jas aan, daaronder niets. Daarboven niets. En niets in de rugzak. Ondertussen ken ik het jasje goed en weet ik wat ik eraan heb. De wandelpartner is daarentegen klassiek gekleed: basislaag en een hardface fleece. En al heel snel komt daar nog eens een Gore-Tex boven want de wind waait bijzonder hard op sommige plekken.

Na twee uur in de regen, en de eerste (of laatste?) sneeuw van het seizoen te zijn tegengekomen, stappen we een hut binnen op 1900m. De Rab Vapour-Rise is kletsnat maar op geen enkel moment voelde het vanbinnen nog maar klam aan. Op geen enkel moment had ik het koud. De schouders zijn vooral nat merk ik op, en de uiteindes van de mouwen. En de broek eronder, want het water loopt makkelijk af van de Vapour-Rise. Ik hou uiteraard de natte kledij aan – ik heb niets anders mee – maar het voelt helemaal niet klam aan. Het ademend vermogen zal hier wel voor iets tussen zitten. Een soep en een uur later gaan we verder. Ondertussen is jas al lang weer droog en knus, behalve één plekje… ter hoogte van de binnenzak is de buitenkant nog nat! Het valt echt op, een rechthoekje op de borst die nog steeds nat is terwijl de rest gewoon zo droog is als het maar kan. Wat bleek. In die binnenzak zat de telefoon. En die zorgde ervoor dat de warmte van het lichaam de jas niet kon uitdrogen op die plek. Ha!

In het afdalen naar de 1000m wordt het weer beter en krijg ik het toch zeker wel te warm in de jas. Ventileren gaat maar dan gewoon via de frontale rits, wat voor een ietwat vreemde macho look zorgt natuurlijk als je er niets onderaan hebt.

De komende dagen bleef het regenen en bleef de Vapour-Rise presteren. Ik herinner me een koud vertrek in de mist en de regen waar het maar een zestal graden was. Geen probleem. Diezelfde dag zijn we nog heel hard natgeregend geweest maar opnieuw maakte het niet uit voor de Vapour-Rise. Een verkleumde tochtgenoot heeft die zelf even (nat) uitgeleend gekregen: om minuten later met grote ogen te verkondigen dat die flinterdunne jas veel warmer is dan wat zij aanhad. Gelukkig had ik die dag wél een tshirt meegenomen, maar dan in de rugzak, voor wanneer ik het te warm ging hebben 😉

Minpuntjes? Wel de jas is heel functioneel gebouwd, met alpinisten op het oog. Of beter voor mensen die een klimgordel dragen. De twee grote zakken zitten heel hoog, en zijn eigenlijk napoleonzakken, zodat de gordel niet in de weg komt te zitten. Dat betekent eigenlijk ook dat je je handen niet echt kan wegstoppen als wandelaar / niet-alpinist (alpinisten stoppen hun handen niet weg natuurlijk). En behalve de dubbel rits zijn er geen ventilatiemogelijkheden à la smock op de zijkanten. Maar gebruik je deze jas in de tussenseizoenen, dan heb je werkelijk één laag die alles doet.

Rab heeft zijn Vapour-Rise modellen al al jaren in de collectie, met hier en daar een verbetering, zoals dit lichtgewicht model nu van 326 gram in maat L. Het is een klassieker, een kledingstuk voor de professionele gebruiker, die na de nodige tests deze altijd en overal zal meenemen. 326 gram die je zelf in het natste weer veilig – én comfortabel – van de berg haalt.

Meer info: http://rab.uk.com/products/mens-clothing/vapour-rise/vapour-rise-lite-alpine-jacket.html