Met de Apex Elixir Hoodie en zet The North Face een compromisloze softshell neer onder het Summit Series label. Een resoluut atletische softshell, met een complexe mix van nylon, polyester en elastaan. Met 150 EUR valt hij mooi in het middensegment en met zijn 465 ramg gewogen in L is deze softshell laag van gewicht.

De Apex Elixir Hoodie valt meteen op door zijn uiterst sportieve bouw: het is de smalste softshell van de groep, voor zowel de borstomtrek als de omtrek voor de armen. Enkele kilo’s overgewicht gaan duidelijk zichtbaar zijn in deze softshell. Maar zo moet een goeie, technische softshell zijn, geen exces aan stof, niets dat in de weg kan zitten. De lengte van de armen is net lang genoeg, en eindigt in een eenvoudig, snug maar comfortabel inzetstuk aan de pols.

En de Apex Elixir Hoodie valt verder op door zijn compositie. Waar anderen typisch kiezen voor ofwel nylon met elastaan, of polyester met elastaan, gaat The North Face voor een geweven mix van beide: 73% nylon, 17% polyester en 10% elastaan. Op die manier kan de polyester aan de binnenkant het vocht snel doorgeven, dat dan door het nylon aan de buitenkant snel kan worden verdampt. Dit softshell materiaal is van de meest ademende soort dat The North Face in de rekken heeft, en heet Apex Aerobic. De grid van de stof heeft een fijne structuur, voelt zeer fris aan, en stretcht goed.

Verder nog een klassieke enkelvoudige rits, een eenvoudige maar uitstekende snugge capuchon, een napoleonzakje en twee hele grote zakken die de volledige voorkant van de jas omvatten. In diezelfde zakken kan je de taille aantrekken via een verstopt touwtje. De taille lossen doe je via een druk op de knopjes verstopt binnenin de zoom. Netjes. Rond de kin zitten drie stukjes zachte fleece verwerkt zodat de rits nooit komt te wrijven tegen je gezicht.

De stof doet zijn werk absoluut naar behoren. Tijdens een alpiene klim in Chamonix hadden we de ene korte regenbui na de andere. Er was nochtans mooi weer uitgegeven voor die dag. De 2500m voorbij durven we zelf wat bevroren regen opmerken. De capuchon ging de hele tijd op en af. Snug rond het hoofd, vrij minimalistisch opnieuw, met enkel achteraan een aanspankoortje, maar het zat lekker. En het boodt de nodige warmte en bescherming tegen de wind, zonder dat je echt het gevoel had van in een capuchon rond te lopen; het voelde eerder als een muts aan.

Een paar keer was het heel hard aan het regenen. We keken elkaar aan. Of we de hardshells uit de rugzak moesten halen? Hmmm nog even wachten. Na een stevige ijskoude stortbui besluiten de hardshells toch maar aan te trekken – wellicht te laat eigenlijk. En we moesten zowieso een gletsjer over, dus met bibberende vingers – de Elixir mist jammer genoeg thumbloops – de klimgordel en crampons aantrekken, en inbinden op touw. Het stappen op de gletsjer gaat vlot en in een mum van tijd staan we aan de overkant, opnieuw tussen de rotsen, en terugt in het zonnetje. De hardshells gaan terug diep in de rugzak en de softshells die daarstraks duidelijk op hun limiet zaten, voelen droog en comfortabel aan na enkele minuten in de zon gezeten te hebben. Dat ging beter dan verwacht! We hadden gevreesd dat de softshells “naar binnen toe” nat gingen worden nu ze onder de hardshells zaten, maar blijkbaar niet. Zelfs onder de hardshells droogden ze prima.

De top was een technische rotsklimpartij zonder veel ankerpunten (lees: geen). Hier en daar een touwbandje drapperen over een uitstekend rotspuntje en doen alsof dat dit een ankerpunt was. De smalle snit van The North Face Apex Elixir Hoodie kwam hier goed van pas, geen zwabberende armen of dubbelgeplooid materiaal dat het zicht ontneemt naar die ene voetgreep, of je laatste musketon aan je gordel.

Na de regen van de morgen was het droger geworden, alleen waaide het nu veel harder. En niettegenstaande we op die graat in een serieus trekgat stonden, en veel te traag vorderden, geraakte de wind niet voelbaar door de softshell. Er kwam wellicht wel iets door, maar dit zorgde alleen maar voor extra afvoer van het zweet.

Vanaf de top zagen we een “betere” route terug. Die leek “platter”. Nuja… vanaf 3000m hoogte lijken de meeste zaken onder je platter. Long story short: na uren in een boulderveld gestapt en gegleden te hebben, zonder dat het ook maar even platter werd, mochten we een afdaling naar de vallei wel vergeten. Richting dichtsbijzijnde berghut dan maar en hopen dat er nog plek was.

Na 11 uur gesukkel komen we in de berghut aan, en we hadden geluk, we konden nog overnachten. Meer nog we konden een warme douche nemen. Fijn, ware het niet dat we hier niet op voorzien waren. Maar het vooruitzicht aan warm water was te aanlokkelijk, dus sprongen we toch maar zonder handdoek onder de douche. Stategie van Joeri: ik droog mij af met mijn basislaag, hang die te drogen, en doe m’n softshell op mijn bloot vel aan. Strategie van Mat: ik kruip nat terug in mijn kleren.

Beide strategieën werkten, en enkele minuten later zaten we alletwee droog en comfortabel aan tafel. Vrij originele – al was het ongeplande – test nietwaar?

Onze eerste softshell test van het seizoen. En het was meteen raak. En achteraf gezien waren het gewoon de ideale omstandigheden voor een softshell.

The North Face Apex Elixir Hoodie deed het bijzonder goed op deze test. De vrij dunne thermische isolatie en aangename windbescherming waren perfect voor deze intensieve activiteiten in het gebergte. We hadden wel graag thumbloops gezien op zo’n technisch model. De DWR (Durable Water Repellent) en de polyester & nylon mix deed hun werk nog beter dan verwacht – deze softshell droogt heel snel. De capuchon is net zoals de rest van de softshell snug gebouwd, en voelt eerder aan als een dunne muts, dan een hoodie. Na enkele dagen puinhelingen afglijden was er nog steeds geen spoor van slijtage. Goedgekeurd.