Begin 2014 vernieuwde Osprey haar populaire lichtgewicht Exos lijn en kregen we drie nieuwe modellen te zien: 38, 48 en 58 liter. Tijdens onze Fast & Lite trektocht in Chamonix deze zomer testten we de kleinste uit de serie… om die daarna te blijven gebruiken… en te blijven gebruiken. Less is more!
We hebben altijd al een oogje gehad op de (oude) Exos lijn, en toen we hoorden dat deze vernieuwd ging worden, waren we helemaal niet te houden. We wisten al dat Osprey de nieuwe Exos rugzakken lichter én meer comfortabel gemaakt hadden. Gestroomlijnder ook. Bon… alles wat we belangrijk vinden dus. Testen die handel!
Goh waar beginnen we? Er valt werkelijk zo veel te vertellen over deze rugzak. Ja we zijn enthousiast. Ja… we raden deze rugzak zonder voorbehoud aan. Ja… echt zo goed. Maar laat ons bij het begin beginnen.
September 2014. Chamonix. We gaan het Frans – Zwitserse massief doorkruisen, een trektocht van enkele dagen, maar we gaan dat Fast & Lite doen. Zeer minimalistisch. Trailrunning schoenen. Kleine rugzakken. Sawyer water filter en geen flessen want stroompjes smeltwater genoeg. Maar wel: tweepersonentent. Slaapzakken voor onder nul. want we slapen op 2500m. Matjes. Puffies. Snikheet overdag. Koud ’s nachts. Veel hoogteverschil. Veel dalen en stijgen. Alletwee even lastig en vermoeiend voor de knieën. Droogvoer voor enkele dagen voor twee personen. Een Jetboil (als we koffie willen, dan willen we dat rap!). Ieder item werd gewikt en gewogen.
In die optiek werd voor de Osprey Exos 38 gekozen. De lichtst mogelijke Exos rugzak. Een daypack zeg maar. Minimalistisch was het sleutelwoord. Anders hadden we voor de meer passe-partout 48 liter gekozen. Maar behalve licht moest de rugzak ook compact zijn, zodat we echt ongehinderd en snel konden bewegen. De 38 liter dus.
En wat we in dat “klein” rugzakje hebben gekregen! En eigenlijk zonder moeite. De ene 38 liter zal de andere niet zijn zeker, want in de Exos reeks krijg je véél. Héél véél. De jetboil ging netjes in één van de stretch mesh zakken op de zijkant. De Exped slaapmat in de andere kant. De Sawyer filter met opgerolde waterzak in een heupzakje. De camera in het andere heupzakje. Een Yeti winterslaapzak met 800 gram dons kon doodleuk dwars gepropt worden onderaan de rugzak. De binnentent erbij. Buitentent achter de grote frontale mesh zak. Tentstokken bij de wandelpartner. Een hoop zakjes Trek’n Eat voor twee personen. Een lange broek just in case. Een puffy (die dan ook in de frontale meshzak terecht kwam). Een windshirt. Eetgerief. Het ging er allemaal heel vlotjes in. En het zag er ook nog goed uit. Netjes gepakt. Een beetje zoals in de boekskes zeg maar.
Wij content natuurlijk dat we zo licht op weg waren. Mooi compacte rugzak. Draagt makkelijk. Op dag één wel een hoop kilometers en hoogtemeters extra moeten stappen omdat een shortcut niet meer bestond door één of andere instorting of aardverschuiving. En dan bij je blij natuurlijk dat je die trailrunning schoentjes aan hebt en je met je piepkleine rugzak goed kan doorstappen.
Nu dit was onze eerste ervaring met de Osprey Exos 38. We waren meteen weg van het draagcomfort. Die ventilatie / ophanging van het rugpand zit fantastisch, ook op grotere jongens. De schouderbanden zijn geperforeerd en hebben zachte mousse zoals je ook op trailrunning harnasjes tegenkomt. De heupband is mooi vormgegeven en snoert prettig aan. Het resultaat is eigenlijk héél simpel: de 2014 Exos rugzak is de meest comfortabele rugzak die we ooit gedragen hebben. Yip. Een lichtgewicht rugzak van om en bij de kilo is comfortabeler dan welke andere rugzak ook. Inclusief mijn geliefde vele lange jaren geleden aangeschafte en de wereld mee rondgerezen Osprey Aether 60. Ultralight gaan is vaak een trade-off. Je geeft comfort op om sneller en lichter te kunnen gaan… maar met de Exos reeks doe je dit helemaal niet. Het draagcomfort is enorm hoog. Je moet natuurlijk niet proberen 20 of 30 kg in dergelijke lichtgewicht rugzak te proppen (good luck with that met 38 liter) maar een kilo of 15 draagt deze rugzak toch wel heel comfortabel hoor.
En dat is wat de nieuwe Osprey Exos lijn ook populair maakt bij de die-hard grammenneukers. Mannen en vrouwen waarvan hun rugzak vaak maar 500 gram of minder weegt, die willen slapen op een half moussen matje. Die stevige centen uitgeven om enkele grammen te sparen. Die vooral bij de sympathieke cottage ik-bouw-een-rugzak-in-mijn-garage industrie in de US shoppen. Wel… datzelfde publiek vind de 2014 Exos lijn eigenlijk ook best fijn. Omdat er zoveel in kan. Omdat er zoveel gewicht in kan. En vooral omdat het zo fijn draagt bij dat gewicht. Godslastering… een mainstream brand zoals Osprey dat omarmd wordt door de ultralight community. ’t Ja dan moet het wel goed zijn niet? Als “excuus” voor hun commerciële keuze krijg je dan ook nog te horen dat Osprey goeie producten ontwikkelt, dat ze achter die producten staat, ze die levenslang garanderen, én dat de prijs goed is. 140 euri voor deze 38 liter is best wel scherp geprijsd. Maar vooral: het draagt goed!
Dit maakt volgens ons dan ook de Osprey Exos lijn dé lijn bij uitstek om je stappen richting lichtgewicht te zetten, zonder te moeten inboeten aan draagcomfort. Zorg dat je slaapzak onder de anderhalve kilo komt, en je gedeelde tent op anderhalve kilo de man komt, en je bent al een héél eind op weg. Koop je een Sawyer Mini filter voor 30 euro en een sjiek en je kan nog eens serieus op watergewicht sparen. En voila… zie… je bent lichtgewicht bezig.
Tussen twee superstorms in gingen we ook nog eens naar Chamonix in november. Het strakke plan: zo hoog mogelijk gaan om nu al winterse omstandigheden te kunnen simuleren voor de puffy test. Nuja… veel simuleren was er niet aan want er lag al een stevig pak sneeuw in de vallei. Drie man. Een gigantische Hilleberg tunneltent. Een hoop puffies. Klimgerief. Touwen. IJsbijlen. Crampons. Nog meer ijzerwerk. Twee matjes de man. Droogvoer. Ok ok… te weinig ontbijt (nietwaar BG & Q?). Drinkflessen deze keer. En waar moest dit allemaal in? Yip in de Osprey Exos 38. Twee matjes. Twee puffies. En het touw nog eens bovenaan opgebonden. En ergens ook nog de crampons. Maar opnieuw ging het verbazend goed. Comfortabel terwijl er veel gewicht binnen een compact volume aanwezig was. Veilig, want de rugzak draag je toch vrij dicht tegen de rug, niettegenstaande het ventilatienet – iets wat je op de laddertjes boven de Mer de Glace wel kunt appreciëren.
Eind november. Tijdens één van onze bekende weekend “formules” richting the backcountry. Vrijdagavond vertrekken. Efkes buiten zijn zoals wij dat noemen. Betekent meestal dat er volop ingezet wordt op gezelligheid en comfort. Lees: kampvuur en BBQ. Driekwart van het jaar betekent dit ook van kop tot teen in Buffalo, inclusief salopettes, belay en slaapzak. Zalig en idiot-proof maar niet meteen het meest compacte speelgoed op de markt. Om het nog interessanter te maken ging ik dat weekend nog wat experimenteren met een hangmat in vriestemperaturen. Underquilt toestanden en zo. Long story short: je hebt een pak meer mee dan je bij ultralicht tent kamperen doet, maar je slaapt wel lekker wiegend van de grond. Je poep heeft het koud en dat extra matje onder je doet geen reet goed. Nog wat verder experimenteren dus. Maar we wijken af… al dat leuks kwam uit de Osprey Exos 38.
Kerstvakantie 2014. Verleden week zoals we zeggen. Een of andere freakstorm boven Groenland zorgt voor ijskoude lucht boven ons, en de Hoge Venen zijn veranderd is onze favoriete speelkoer. -10°C (ze hadden -16°C voorspeld maar het was jammer genoeg warmer), 85kmh wind (overnachting in het open veld aan de Mont Rigi – met toestemming!) en stevige sneeuwval. Wij content natuurlijk. Wat hadden we mee? Wel… met zijn tweeën en de hevige rukwinden in gedachten kozen we opnieuw voor de rode rups aka de Hilleberg. Weliswaar enkel de buitentent, te zwaar om dit anders met zijn tweeën te dragen. Twee matjes: een drie seizoens Therm-A-Rest prototype en een driekwart mousse matje. Een dikke vette slaapzak. Twee puffies (en nog koud gehad). Een Woolpower 200 shirt (chance dat we dat mee hadden!). Een Buffalo windshirt (fijne combinatie geprobeerd met het Woolpower 200 shirt eronder). Een synthetische basislaag. De gigantische Buffalo salopettes (luxeitem – op aanraden van de vrouw – was ik achteraf blij dat ik die mee had!). Gore-Tex jas want behalve sneeuw konden we op de lagere hoogtes ook regen hebben. Een paar handschoenen en de Buffalo wanten. Woolpower muts. Eten. Gasblikje. Kaart. Mes. En een zakje vol brol. En aan de buitenkant van de rugzak een ijsbijl. Officieel om de tentpiketten ’s ochtends vroeg terug uit de bevroren grond te krijgen, officieus om ons te verdedigen tegen de wolf die niet aanwezig is in de Belgische Ardennen ;-). Bon… en ik vergeet waarschijnlijk nog het één en ander. Waar zat dat allemaal in? Yip de Osprey Exos 38.
Deze zomer waren we al trots hoe we alles in de Exos 38 kregen. Gezien we voor de puffy test een tent moesten dragen koos ik niet voor een typische alpine rugzak maar voor een trekkingsrugzak. Maar die moest licht en gestroomlijnd blijven, dus kwam ik opnieuw onverwacht eigenlijk, uit bij de Exos 38. Ondertussen hadden we zo de smaak te pakken van deze rugzak dat die voor onze typische weekendtrips ook gebruikt werd (die meshzakken zijn zo praktisch om snel even grote voorwerpen weg te werken!). En… nu… full winter gear… sneeuwstorm en al… véél gerief mee… en het kan nog steeds allemaal in de Exos 38. Wow.
Op deze laatste trip hebben we zelf ontdekt (komiek hoe je sommige features pas veel later opmerkt) dat de “floating lid” niet alleen los kan, maar ook vanachter op het rugpand in drie standen gezet kan worden. Wat even nodig was toen beide puffies uitgingen en ik enkel nog een synthetische baselayer droeg met het Buffalo windshirt. Alles wat maar enigszins volume had stak in de rugzak. Door de kleine haakjes van het topcompartiment los te haken en op één van de drie kleine discrete koordjes vast te klemmen kies je hoe hoog het compartiment komt te staan. Knappe minimalistische oplossing. En eigenlijk de enige écht opmerking die we tot nu toe hadden bij de rugzak, je krijg die top lid niet afgesteld. Onze fout. We hadden de koordjes niet gezien!
Nog iets slecht? Wel het enige wat ik kan vinden is dat een velcrootje welkom was geweest voor de piolet. Je hebt één enkel lusje onderaan, prima zo, maar bovenaan is er niets om de steel mee vast te zetten en wordt je geacht dit onder één van de compressietouwtjes te stoppen. Nu kunnen deze compressie touwtjes er af, om de rugzak nog meer clutter free te maken, en dan kan je de piolet niet meer vastzetten. Plus de piolet snel even afnemen gaat ook niet want je moet die compressietouwtjes even los maken. Een apart lusje bovenaan was dus beter geweest. Of zoals Q zei: maar dit is zelf niet relevant voor een hiker! Yip… ik weet het. Oh en dat Stow-on-the-Go trekking pole systeem heb ik nooit gebruikt. Voornamelijk omdat ik te lui ben om stokken mee te nemen. En ik mijn handen graag vrij heb. Ah ironie… terwijl dat systeem net dient om snel je stokken even vast te haken terwijl je blijft stappen. Niet echt getest dus.
Welke features heeft deze rugzak? Voor deze officiële waslijst verwijzen we graag naar www.ospreyeurope.com, maar we lichten er toch enkele uit die we persoonlijk heel fijn vonden.
Je hebt natuurlijk het draagcomfort op zich, dankzij hun zogenaamde Airspeed rugpand en Exoform heupband. En we zijn énorme fans van de drie grote stretch pockets. Nu het topvak op zich is ook heel leuk. Je kan het dus afdoen, of verzetten zoals we daarnet al zeiden, en als je het afdoet, om verder gewicht te besparen kan je de bovenkant dicht doen door een extra flapje (FlapJacket) dicht te klikken. Op die manier verandert de Exos 38 nog meer op een daypack. De internal hydration sleeve hebben we ook niet getest. Sedert dat we Sawyer kennen én er is water genoeg in de buurt hebben we nog geen waterzak nodig gehad.
Een feature waar we helemaal voor te vinden zijn, zijn de piepkleine (qua breedte dan) compressiestraps. Aan de zijkanten (de zwarte) maar ook aan de onderkant (de groene). De groene zijn speciaal gemaakt om onderaan een CCF matje oftwel een mousse matje aan vast te maken. Werkt uitstekend, is voor één keer net de juiste lengte, en kan makkelijk weggenomen worden als je het niet gebruikt. Wat ik doe, omdat ik van een strakke rugzak hou zonder tierlantijntjes, is dus die ongebruikte straps worden netjes in het onderste vakje van de top lid opgeborgen. Just in case. Mocht ik plots iets extra’s moeten dragen. Opgeruimd staat netjes. Voor de Hoge Venen wintertrektocht kwamen die onderste riempjes heel goed van pas om je matje mee vast te binden. Bijkomend voordeel: wanneer je je rugzak neerzet staat die op het matje en wordt je rugzak niet vuil / nat. De zwarte zijcompressietouwtjes zijn zeer ingenieus. Ze kunnen ook volledig afgenomen worden, zodat er bijvoorbeeld niets in de weg zit wanneer je snel je Jetboil of een fles in de compressiezakken wilt schuiven (ken je dat gevoel van die interne compressiebandjes die binnenin de mesh zitten, en altijd in de weg zitten wanneer je er iets wilt inschuiven? Yip dat bedoel ik!). Je kan de compressiebandjes zowel binnen als buiten de mesh monteren, én er is een extra klemmetje (twee ringetjes) halverwege zodat je apart de onderkant als de bovenkant kunt opspannen. Moeilijk uit te leggen. Heel knap gedaan in de realiteit. En dit alles weegt maar enkele grammen. Super gewoon.
Op de heupband vind je twee relatief kleine maar stretchy zakjes en op de schouderbanden vind je twee powerbar achtige toestanden à la trailrunning. Groot genoeg om een zonnebril in op te bergen of een typische Garmin GPS. Niet groot genoeg voor een smartphone van vandaag. En aan één kant zit dan dat Stow-on-the-Go systeem. Wat er eigenlijk voor mij af mag, wat het geheel strakker zou maken. Eigenlijk hadden ze daar zo’n ultralicht flessensysteem mogen plaatsen, zodat je daar twee kleine 25 cl flesjes water kunt vastmaken (hoeft niet meer dan een paar elastiekjes te zijn eigenlijk). Oh en als je de rugzak opzet, gaat één van de schouderbanden gegarandeerd gedraaid zitten en ga je de sternum strap er van onderuit moeten vissen. Muggenziften deel twee. Oftewel: hoe we de rugzak door en door gebruikt hebben.
We hadden nooit gedacht om met deze rugzak, in zijn 38 liter uitvoering op wintertrekking te vertrekken maar zie. Het gaat perfect. Hoewel we dit enkel zouden aanraden aan ervaren wintertrekkers / ultralighters. We waren vertrokken vanuit het standpunt van ultralight in de bergen. September. Zomer dus. Vandaar de keuze voor 38 liter. Een 48 liter zou wellicht de meest praktische keuze zijn, qua gewichtstoename spreken we over hooguit enkele grammen (de rugzakken zijn overigens identiek qua features voor zover we kunnen zien), gewoon wat extra fabric. Daarbij, vaak wordt gesteld dat wanneer je maar één rugzak zou kopen je best gesteld bent met 50 liter… gezien er zoveel meer kan in een Exos is de 48 een fijne keuze voor een trektocht van een week in de zomer en een weekend in de winter voor de meesten onder ons. Ben je een fervente wintertrekker, dan is het goed om te weten dat het 58 model zeer populair is in de States onder de wintertrekkers: gigantisch veel ruimte, voor opnieuw nagenoeg hetzelfde gewicht. Je krijgt het wellicht allemaal samengeperst in iets compacter, maar pakken gaat zoveel gemakkelijker gaan natuurlijk met een 58. Zeker als je lichte maar volumineuze zaken meesleurt (denk winterdonsjas – kan al even groot zijn als een slaapzak!).
Ik ben zo onder de indruk van deze rugzak. De Osprey Exos 38 is werkelijk alles wat een rugzak moet zijn voor mij. Niet te veel tralala. Licht. Comfort. Zeer goeie ventilatie op de rug. Enorm ruim, veel ruimer dan zijn 38 liter doet vermoeden. Stretchpockets die je echt kan gebruiken. Persoonlijk zie ik geen enkele reden om nog voor een andere zwaardere (Osprey) rugzak te kiezen. Of het moet de Osprey Exos 58 zijn voor een week lang wintertrekking. Passen die handel in de outdoor speciaalzaak. Komt in drie ruglengtes. Absolute aanrader als de rugzak je past.
www.ospreyeurope.com
140 EUR